Comfort ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ Culture ಕೆಡಿಸುವವರ ಕುರಿತು…

“Do not believe in anything simply because you have heard it. Do not believe in anything simply because it is spoken and rumored by many. Do not believe in anything simply because it is found written in your religious books. Do not believe in anything merely on the authority of your teachers and elders. Do not believe in traditions because they have been handed down for many generations. But after observation and analysis, when you find that anything agrees with reason and is conducive to the good and benefit of one and all, then accept it and live up to it.” — Buddha
ನಾನು ಈಗ ಹೇಳಲು ಹೊರಟಿರುವುದು ಸುಖಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಮಹಿಳಾ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಕುರಿತು ಕಿವಿ ಕಚ್ಚುವವರ ಬಗ್ಗೆ. ಹುಡುಗಿಯರ ಬಟ್ಟೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಾಗ ನನ್ನ comfort ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಎದೆಗಾರಿಕೆಯಿಂದ ಉತ್ತರಿಸುವವರ ಬಗ್ಗೆ. ಇಂಥವರ ಒಂದು ಮೆಂಟಾಲಿಟಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಲೇಖನ.

ನಾನು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಒಂದು ಹುಡುಗಿಯ ಜೊತೆ ನನ್ನ ಹೊಸ ಹವ್ಯಾಸದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಹವ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲು ಒಂದು ತಿಕ್ಕಲುತನವಿರುತ್ತದೆ. ಈ ಹವ್ಯಾಸ ಏನಂದರೆ, ನಾನು ನನ್ನ ಕಂಪೆನಿ ವಾಹನದಲ್ಲಿ ಬರುವಾಗ ಕಂಪೆನಿಯ ಪಕ್ಕ ರಸ್ತೆ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಆರ್. ವಿ. ಕಾಲೇಜಿನ ಹುಡುಗಿಯರು ಹೋಗುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಆ ಹುಡುಗಿಯರಲ್ಲಿ ಚೂಡಿದಾರ್ ಎಷ್ಟು ಜನ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ? ಎಷ್ಟು ಜನ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುವುದು ಮತ್ತು ಇವೆರಡರ percentage ಲೆಕ್ಕ ಮಾಡುವುದು. ಲೆಕ್ಕ ಸಿಕ್ಕಿದಾಗ, ಚೂಡಿದಾರ್ ಹಾಕಿದವರು ೨೦% ಮಾತ್ರ. ಇದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕ್ರ್ ತಿ ಎತ್ತ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ೨೦೫೦ ರ developed India ಅನ್ನುವುದು ಬಹುಶಃ ನಮ್ಮ ಬಟ್ಟೆ ಬಿಟ್ಟಿರುವುದರಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಇರುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆ.

ನನ್ನ ಹವ್ಯಾಸದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ ತಡ, “Idle mind is Devil's workshop.” ಅಂತ ನನ್ನನ್ನೆ ಡೆವಿಲ್ ಮಾಡಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಳು ಹುಡುಗಿ. ಅದಲ್ಲದೆ, ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸುರಿಮಳೆ ಬೇರೆ. “ನೀವು ಯಾಕೆ ಹುಡುಗಿಯರ ಬಟ್ಟೆ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದೀರ? ನಮಗೆ comfort ಸಿಗತ್ತೆ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಟಿ ಶರ್ಟ್ ಗಳನ್ನು ಧರಿಸುವುದರಿಂದ. ಕಲ್ಚರ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಲು ಗಂಡಸರು ಯಾರು? ನೀವು User Interface ಬಿಟ್ಟು ಯಾಕೆ ಒಳಗಡೆ ಏನಿದೆ ಅಂತ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ? ನೀವು ಯಾಕೆ ಆಫೀಸಿಗೆ ಧೋತಿ ಉಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬರುವುದಿಲ್ಲ? ಅವರವರ ಬಟ್ಟೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅವರವರಿಗೆ ಸ್ವಂತ ಅಧಿಕಾರ ಇದೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಯಾಕೆ ಹೇಳುತ್ತೀರಿ ಅಂದರೆ ನಿಮಗೆ competition ಬಗ್ಗೆ ಹೆದರಿಕೆ. ತಾವೇ dominate ಮಾಡಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಮಾಡುವ ನೀವು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ದೌರ್ಜನ್ಯ ಎಸಗುತ್ತಾ ಇದ್ದೀರಿ” ಎಂದು ಬಿಟ್ಟಳು.

ಇದು ಸುಮ್ಮನಿರಲಾಗದೆ ಇರುವೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ಬಂದಂತಾಗಿತ್ತು ನನ್ನ ಸ್ಥಿತಿ. “ಅವರವರ ಬಟ್ಟೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅವರವರಿಗೆ ಸ್ವಂತ ಅಧಿಕಾರ ಇದೆ” ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಾನು ಒಪ್ಪುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಅಧಿಕಾರ ಇದೆ ಅಂತ ಅಧಿಕಾರದ ದುರುಪಯೋಗ ಆಗಬಾರದಲ್ವೆ? ಅಂತಹ ಕೆಲಸ ಆದಾಗ ಅದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವುದು ತಪ್ಪೇ? ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಾವು ಅವಲೋಕಿಸಬೇಕು. ಆಮೇಲೆ User Interface ಎನ್ನುವುದು ಒಂದು ಅತಿ ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯ. ಒಂದು ಪ್ರಾಡಕ್ಟ್ ಎಷ್ಟೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರಲಿ User Interface ಸರಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ “ಸರಿ ಇಲ್ಲ” ಎಂದು ಹೇಳುವವರೆ ಹೆಚ್ಚು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ User Interface ಮೇಲೆಯೇ ಕಣ್ಣು ಹೊರತು ಒಳಗಡೆ ಏನಿದೆ ಎಂದು ಅಲ್ಲ. ಒಳಗಡೆ ಏನಿದೆ? ಎಂದು ನೋಡುವುದು ಏನಿದ್ದರೂ ಮುಂದಿನ ಹಂತ. ಇನ್ನು ಧೋತಿ ಯಾಕೆ ಆಫೀಸಿಗೆ ಉಡುವುದಿಲ್ಲ? ಎಂದರೆ ಅಲ್ಲಿ dress code ಇದೆ.

ಇನ್ನು ಕಲ್ಚರ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಲು ಗಂಡಸರು ಯಾರು? ಎನ್ನುವುದು ಒಂದು ಉತ್ತಮವಾದ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ. ಆದರೆ ನಾವು ಯಾವುದು ಸರಿ ಮತ್ತು ಯಾವುದು ತಪ್ಪು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಹೇಳ ಹೊರಟಿದ್ದೇವೆ ಅಷ್ಟೆ. ಭಾರತೀಯ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿದೆ. ಮೇಲೆ ಬರುವ ವಿಶ್ವಾಸವಿದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಸರಕನ್ನು ತಂದು ಕಟ್ಟಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಯಾವುದೇ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟಾಗಲು ನಾವು ಏನನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ? ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಚಿಂತಿಸಬೇಕು. ಒಂದು ವೇಳೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ವಿಷಯವಿದ್ದರೆ, ಏನನ್ನು ಗಳಿಸಲು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ? ಎಂಬುದರ ಅರಿವಿರಬೇಕು. ಇಂತಹ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಗಳಿಸುವುದು ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಮತ್ಯಾಕೆ ನಮ್ಮ ವಸ್ತುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಾತ್ಸಾರ? ಎನ್ನುವುದೆ ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಇರುವ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ. Jim Rohn ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ. “If someone is going down the wrong road, he doesn’t need motivation to speed him up; what he needs is education to turn him around” ಅಂತ. ನನಗೂ ಹಾಗೆಯೇ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ನಮಗೆ ಇಂದು ಸರಿಯಾದ ಶಿಕ್ಷಣದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.

ಇನ್ನು ಗಂಡಸರು domination ಮತ್ತು competition ಗೆ ಹೆದರಿದ್ದಾರೆ ಎಂದರೆ ಅದೊಂದು ಜೋಕ್. ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಇದೆ ಒಪ್ಪುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲಾಕಡೆ ಅದೇ ರಾಗ ಅದೇ ಹಾಡು ಸರಿ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇಂದಿನ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಸಮಾನ ಸ್ಥಾನ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಡುವುದರಲ್ಲಿ ಗಂಡಿನ ಪಾತ್ರ ಕೂಡ ಇದೆ. ಎಷ್ಟೆ ಕಷ್ಟವಾದರೂ ಸರಿ; reservation ಕೊಡಿ ಎಂದು ಸರಕಾರದ ಮುಂದೆ ಅಂಗಲಾಚಿಲ್ಲ. ಬಸ್ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ reservation ಬೇಕು ಎಂದು ಎಲ್ಲೂ ಹೇಳಿಲ್ಲ. Women oriented policies ಬಂದಾಗ ಇರಲಿ ಬಿಡು ನಮ್ಮವರೆ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಗಂಡಿನ ಸ್ವಾಭಿಮಾನವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣು ಸಮಾನ ಎನ್ನುವವರು reservation ವಿಷಯ ಬಂದಾಗ ತುಟಿ ಪಿಟಕ್ಕೆನ್ನದೆ ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತಾರೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಅನುಕೂಲ ಇದೆ. ಹೇಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ? ಅಲ್ವೆ?

ಇನ್ನು "comfort ಸಿಗುತ್ತದೆ ಆ ಬಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ” ಎನ್ನುವ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರೋಣ. ಹಿಟ್ಲರ್ ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ. "What luck for rulers, that men do not think" ಅಂತ. ಸಮಾಜ ಸರಿಯಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು “ಹೇಳಿದ್ದೆ ಮಾತು; ಆಡಿದ್ದೆ ಆಟ”. ನಾನು ನನ್ನ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಇರುವ ಹುಡುಗಿಯರಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಟಿ ಶರ್ಟ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ನೇರವಾಗಿ ನಿಂತಾಗ ಮುಂದುಗಡೆ, ಬಗ್ಗಿದಾಗ ಹಿಂದುಗಡೆ ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಇದು comfort? ಅದಕ್ಕೇ ಹೇಳುವುದು. “Actions speak more than words” ಅಂತ. ಅಷ್ಟಿದ್ದರೆ ಬಿಂದಾಸ್ ಆಗಿ ಓಡಾಡಲಿ ನೋಡೋಣ. ಆಗಲ್ಲ ಅದು. ಬರಿ ಡೈಲಾಗ್ ಗಳು ಅಷ್ಟೆ.

ಇಷ್ಟು ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ನಾನು ಮಹಿಳಾ ವಿರೋಧಿ ಎಂದು ನೀವು ಅಂದುಕೊಂಡರೆ ಅದು ತಪ್ಪು. ನಾನು ಏನೇ ಮಾಡಿದರೂ “ಅಗತ್ಯ” ಮತ್ತು ಈಗ ಇರುವುದನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸುತ್ತೇನೆ. ಯಾವಾಗ comfort ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಾಯಿತೊ? ಅವತ್ತಿನಿಂದ ಈ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಲು ಸ್ವಂತ ಅಧಿಕಾರ ಇದೆ ಎಂದು ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವಳು ಏನು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೊ ಅದನ್ನೆ ಅನುಸರಿಸುವ ಮತ್ತು ಅನುಕರಿಸುವ ಹುಚ್ಚು ಇವರಿಗೆ ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಭಾವನೆ. ಹಾಗೆ ಮಾಡಿ ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತಿಕೆಯನ್ನೇ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆ ಕೂಡಾ ಇವರಿಗೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. “ನಾನು ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಕಾಪಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ” ಎಂದು ಹೇಳುವ ಬದಲು ನಮ್ಮ ಕಿವಿ ಖಾಲಿ ಇದೆ ಅಂತ ಇವರು ನಮಗೆ comfort ನ ಲಾಲ್ ಬಾಗ್ ತೋಟವನ್ನೆ ಮುಡಿಸಲು ಬರುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆ ಬಂದಾಗ ನಾವು, ನನಗೆ ಇಷ್ಟು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ pant, shirt ನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕದ comfort ನಿನಗೆಲ್ಲಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿತು ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಮಾನಸಿಕ ತಜ್ನರ ಬಳಿಗೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.